Zestaw: "Wybrane opowiadania i nowele Stefana Żeromskiego". Akcja w noweli "Rozdziobią nas kruki, wrony" rozgrywa się w: w Nawłoci. w Warszawie. we wsi Barania Głowa. w okolicach Nasielska. Pobierz test. Wyślij znajomemu link do testu i sprawdźcie kto lepiej go rozwiąże: Udanej zabawy! Rozdziobią nas kruki, wrony - Żeromski Stefan, w empik.com: 4,82 zł. Przeczytaj recenzję Rozdziobią nas kruki, wrony. „Rozdzióbią nas kruki, wrony…” to jedna z najbardziej ponurych i okrutnych refleksji na temat powstania styczniowego. Akcja noweli dzieje w momencie, w którym wiadome już było, że powstanie upadnie pod przeważającymi siłami rosyjskiego zaborcy. Tytuł opowiadania Stefana Żeromskiego, Rozdzióbią nas kruki, wrony jest metaforą fatalistycznego nastroju, jaki charakteryzuje świat przedstawiony w utworze. . Stwierdzenie zawarte w tytule nie pozostawia wątpliwości, że „nas”, czyli pewną określoną grupę ludzi, którą miał na myśli autor (być może jest to jego pokolenie, być może cała ludzkość), czeka banalny Listen to Nie rozdziobią nas kruki i wrony - Live on Spotify. Edward Stachura · Song · 1995. Home; Search; Your Library. Tłumaczenia w kontekście hasła "rozdziobywanie przez kruki i wrony" z polskiego na angielski od Reverso Context: Jeśli ten film okaże się klapą, czeka nas długie i upokarzające rozdziobywanie przez kruki i wrony. . Szymon Winrych – glówny bohater „ Rozdzióbią nas kruki, wrony ” – to powstaniec styczniowy, który choć zdaje sobie sprawę z tego, że powstanie dogorywa, nie poddaje się i walczy do upadłego. Uparcie dąży do celu. Nie straszny mu głód ani ziąb. Nie boi się też samotności. Jego zaciekłość i konsekwencja w działaniu to rezultat świadomości, że po klęsce powstania pałeczkę przejmą przeciwnicy walki narodowowyzwoleńczej. Nie chce dopuścić do tego, aby zwolennicy lojalizmu dowodzili, że powstanie nie miało sensu, a jedyne, co przyniosło, to niepotrzebny rozlew krwi. Sprzedawane przez nas książki elektroniczne zabezpieczane są kodem zabezpieczającym, popularnie zwanym watermarkiem. Watermark jest to zabezpieczenie pliku polegające na jego oznaczeniu wewnątrz treści unikalnym ciągiem znaków, co umożliwia wskazanie transakcji Użytkownika. Jest to wygodne dla użytkownika zabezpieczenie nie wymagające instalacji dodatkowego oprogramowania obsługującego taki plik. Przykładowe e-czytniki z funkcją e-papieru obsługujące sprzedawane przez nas pliki: np. PocketBook, Kindle, Onyx, Nook, eClicto. Przykładowe programy obsługujące sprzedawane przez nas pliki: tablety: iPad, tablety z systemem Android czy Windows; oprogramowanie: iBooks – iPad; Amazon – Kindle; Moon + Reader, FBReader, Aldiko smartphony, oprogramowanie iBooks – iPad; Amazon – Kindle; Moon + Reader, FBReader, Aldiko komputery: Calibre, Adobe Digital Edition, FBReader, Amazon Kindle. Zamieszczenie recenzji nie wymaga logowania. Sklep nie prowadzi weryfikacji, czy autorzy recenzji nabyli lub użytkowali dany produkt. Jesteś w:Ostatni dzwonek -> Opowiadania Żeromskiego 1. Problematyka narodowa noweli Nowela Żeromskiego, będąca symbolem beznadziejnej walki, opisuje epizod z ostatnich dni upadającego zrywu niepodległościowego. Opowiada o wędrówce zmęczonego, zziębniętego, głodnego i pozbawionego jakiegokolwiek wsparcia Szymona Winrycha – powstańca usiłującego dostarczyć broń walczącym kolegom. Dzięki stworzeniu tej postaci pisarz mógł wyrazić swój stosunek do powstania styczniowego i przyczyn jego upadku. Winrych prowadzi wiele wewnętrznych monologów, w których rozważa sytuację walczących, prorokuje skutki klęski (ma świadomość, że takowa nieuchronnie nadchodzi). Z goryczą i nienawiścią rozmyśla o tych wszystkich, którzy po upadku powstaniu triumfalnie podniosą głowy, ponieważ od początku sprzeciwiali się otwartej walce. Takich ludzi nazywa „psami parszywymi”. Teresa Nowacka pisze: „myśli i uczucia Winrych wybiegają poza świadomość polityczną lat 60-tych XIX wieku i odnoszą się do problemów nurtujących społeczeństwo polskie lat 90-tych”. Po dziś dzień historycy starają się znaleźć niepodważalne przyczyny upadku zrywu, raz po raz roztrząsają wydarzenia z 1863 roku, by próbować zbliżyć się do prawdy. Winrych, choć był jednym z tysięcy zwykłych powstańców, tak naprawdę jest symbolem bezwarunkowej miłości do ojczyzny i bezgranicznego, heroicznego poświecenia. Choć wiedział, że powstania nie da się uratować: „Wszystko runęło na łeb w bezdenną jamę trwogi”, jako jeden z ostatnich był do końca wierny wyznawanym ideom i starał się osiągnąć zamierzone cele: „on jeden chodził jeszcze po broń. Jeden nie upadł na duchu (…)on się, jak to mówią, zawziął”. Stefan Żeromski w noweli przedstawił swój pogląd na propozycje poprawy sytuacji Polski. Tak jak powstańcy, był przeciwnikiem ugodowej polityki względem ciemiężyciela, uważając, że pertraktacje i próby dyplomatycznego polepszenia położenia kraju nie przyniosą żadnych efektów. Epitetem „prorocy ciemnoty i metafizycy reakcji” określił konserwatywne stronnictwo stańczyków – pochodzących z Galicji reprezentantów ugodowej polityki z zaborcą. To ich, tak jak i innych zwolenników kompromisowych stosunków z Rosją, obarczył pośrednią winą za klęskę powstania i śmierć tysięcy. W noweli podkreślił los powstańców takich jak Winrych – ludzi oddanych sprawie, a tak naprawdę pozostawionych samym sobie. Przedstawił pogrążone w ciemności, deszczu, mgle czasy powstania oraz zawarł ostrzeżenie przed podobnymi zrywami, w których waleczne jednostki nie mogły liczyć na pomoc ciemnych i pozbawionych poczucia przynależności narodowej chłopów, dbającej jedynie o swe interesy szlachty, czy zdecydowanych na ugodę środowisk konserwatywnych. 2. Oskarżycielska wymowa noweli Nowela „Rozdziobią nas kruki, wrony…” jest literackim aktem oskarżenia przeciwko ludziom odpowiedzialnym za bezmyślność i ciemnotę chłopa, pozbawionego świadomości narodowej i przynależności społecznej, skazanego na nędzę i analfabetyzm. Utwór jest również skierowany przeciw zwolennikom ugody z Rosją, przeciwnikom otwartego wystąpienia przeciw ciemiężycielowi. Członkowie ugrupowań konserwatywnych zostali ukazani w utworze symbolicznie. To ich Żeromski przedstawił jako krwiożercze i drapieżne wrony, „trupojady” dbające jedynie o pełny żołądek i wygodny sen, dla których padlina i ludzka krzywda są pożywieniem. Autor kończy utwór słowami: „Zza świata szła noc, rozpacz i śmierć…”, co można interpretować jako przyszłość narodu pozbawionego przywódcy, zdolnego poświęcić życie w imię sprawy. Takim człowiekiem był Szymon test:Nowela „Rozdziobią nas kruki, wrony” jest symbolem:a) wszystkie odpowiedzi są poprawneb) miłości do ojczyznyc) poświęceniad) beznadziejnej walkiRozwiązanieŻeromski w noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony” oskarża:a) chciwych chłopówb) ludzi odpowiedzialnych za ciemnotę chłopówc) władze pruskied) nieudolnych powstańcówRozwiązanieEpitetem „prorocy ciemnoty i metafizycy reakcji” określił Żeromski w noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony”:a) rosyjską administracjęb) powstańców polskichc) konserwatywne stronnictwo stańczykówd) zaborcówRozwiązanie Zobacz inne artykuły:Doktor PiotrCzas i miejsce akcji opowiadania „Doktor Piotr”„Doktor Piotr” - stereszczenie opowiadaniaProblematyka opowiadania „Doktor Piotr”Charakterystyka głównych bohaterów opowiadania „Doktor Piotr”Kompozycja i struktura opowiadania „Doktor Piotr”„Doktor Piotr” - nowela czy opowiadanie?Konflikt między ojcem a synem w „Doktorze PiotrzeDominik Cedzyna jako przykład losów zrujnowanej szlachty w końcu XIX wieku w Królestwie PolskimPlan wydarzeń opowiadania „Doktor Piotr”Motywy literackie w opowiadaniu „Doktor Piotr”Najważniejsze cytaty opowiadania „Doktor Piotr”Rozdziobią nas kruki, wronyCzas i miejsce akcji noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony…”„Rozdziobią nas kruki, wrony…” - streszczenie noweliProblematyka noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony…”Charakterystyka bohaterów noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony…”Kompozycja i struktura noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony…”Symbolizm noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony…”Impresjonizm, naturalizm i ekspresjonizm noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony…”Plan wydarzeń noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony…”Motywy literackie w noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony…”Najważniejsze cytaty noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony…”SiłaczkaCzas i miejsce akcji opowiadania „Siłaczka”„Siłaczka” - streszczenie opowiadaniaGeneza opowiadania „Siłaczka”Problematyka „Siłaczki”Charakterystyka bohaterów „Siłaczki”Kompozycja i struktura „Siłaczki”Altruizm czy konformizm w „Siłaczce” ŻeromskiegoNarracja „Siłaczki”Plan wydarzeń „Siłaczki”Motywy literackie w „Siłaczce”Najważniejsze cytaty w „Siłaczce”InneStefan Żeromski - życiorysKalendarium twórczości ŻeromskiegoKrytyczne opinie o „Opowiadaniach” Stefana ŻeromskiegoBibliografiaPartner serwisu: kontakt | polityka cookies Regulamin forum Max. długość dłuższego boku 900 pix. Brak ograniczeń wielkości dla panoram. NETYKIETA tomder Posty: 1962 Rejestracja: poniedziałek, 22 cze 2009, 19:07 System: Nikon Lokalizacja: tomdilandia Kontaktowanie: Rozdziobią nas Kruki i Wrony wtorek, 23 lut 2010, 18:04 Z plenerku z przemempzm, właściwie nie wiedziałem czy tego gniota władowac do działu :inne, czy architektura, więc tu znalazło się jakoś tak Pozdro CrioX Posty: 1497 Rejestracja: niedziela, 7 cze 2009, 23:05 System: Canon Kontaktowanie: Re: Rozdziobią nas Kruki i Wrony wtorek, 23 lut 2010, 18:50 Tomdi, coś niedobrego dzieje sie na krańcach skrzydeł. Zwróć na to uwagę... Ogólnie to taki Płocki przyjemny widoczek. Pozdrawiam tomder Autor tematu Posty: 1962 Rejestracja: poniedziałek, 22 cze 2009, 19:07 System: Nikon Lokalizacja: tomdilandia Kontaktowanie: Re: Rozdziobią nas Kruki i Wrony wtorek, 23 lut 2010, 19:56 Teraz poprawiłem Dzięki za uwagę ;] Skibek Posty: 4539 Rejestracja: poniedziałek, 1 cze 2009, 12:07 System: Zenit Lokalizacja: Yerushalaim Kontaktowanie: Re: Rozdziobią nas Kruki i Wrony czwartek, 25 lut 2010, 21:25 Mam zły dzień więc: 1. Zmień szkło, bo winietuje. Ewentualnie wróć do APS-C 2. Pierwszy kruk jest ślepy 3. Druga wrona to nie kruk (a też ślepa) 4. Leci w prawo 5. Katedra nieostra - a wszyscy wiedzą, że na każdym zdjęciu Płocka - KATEDRA MUSI BYĆ OSTRA I W MUSI BYĆ W MOCNYM PUNKCIE! 6. nie wiem, czy to wina obróbki, ale na moim monitorze nie wyświetlają się kolory (a niebo przecież niebieskie jest, bo odbija się w nim woda Wisła) Jak będę miał lepszy dzień to też coś napiszę tomder Autor tematu Posty: 1962 Rejestracja: poniedziałek, 22 cze 2009, 19:07 System: Nikon Lokalizacja: tomdilandia Kontaktowanie: Re: Rozdziobią nas Kruki i Wrony piątek, 26 lut 2010, 13:43 Mam zły dzień więc: 1. Zmień szkło, bo winietuje. Ewentualnie wróć do APS-C 2. Pierwszy kruk jest ślepy 3. Druga wrona to nie kruk (a też ślepa) 4. Leci w prawo 5. Katedra nieostra - a wszyscy wiedzą, że na każdym zdjęciu Płocka - KATEDRA MUSI BYĆ OSTRA I W MUSI BYĆ W MOCNYM PUNKCIE! 6. nie wiem, czy to wina obróbki, ale na moim monitorze nie wyświetlają się kolory (a niebo przecież niebieskie jest, bo odbija się w nim woda Wisła) Jak będę miał lepszy dzień to też coś napiszę Spox , dzięki za koment ;] A o adkredytkach pewnie już zapomniałes do Łodzi na ramsztajna.... Pikne Dzięki, trzebabyło dać info to sam bym się zakręcił o nie , bo teraz to za późno Wyświetl posty nie starsze niż: Sortuj wg Użytkownicy przeglądający to forum: Obecnie na forum nie ma żadnego zarejestrowanego użytkownika i 0 gości Autor: Stefan ŻeromskiWydawnictwo: GregRok wydania: 2019Ilość stron: 32Format: 145 x 205 mmOprawa: oprawa miękkaEAN: 9788375174632 Wydanie noweli Rozdziobią nas kruki, wrony... kompletne bez skrótów i cięć w treści. W tym wydaniu znajdziesz odpowiedzi na pytania z podręcznika - "pewniak na teście", czyli wskazanie zagadnień, które zwykle pojawiają się w pytaniach z danej lektury we wszelkich testach sprawdzających wiedzę, a także w podręcznikach i na klasówkach. Zawiera bardzo szczegółowe streszczenie oraz drugie skrócone, ułatwiające szybkie przygotowanie się przed lekcją. Opracowanie zawiera plan wydarzeń, wnikliwie wyjaśnioną problematykę oraz szerokie charakterystyki jesienny krajobraz staje się tłem dla przerażających wydarzeń. Jeden z ostatnich powstańców styczniowych wiozący broń zostaje zamordowany przez oddział rosyjskich żołnierzy. Jego ciało rozszarpują ptaki, a dobytek grabi chłop z pobliskiej wioski. Scena nie tylko przyprawia o dreszcze, ale jest oskarżeniem tych, którzy odpowiadają za ciemnotę i nędzę emocji w niedługim tekście noweli mógł zawrzeć tylko prawdziwy mistrz słowa - Stefan Żeromski. Spis treści "Rozdziobią nas kruki, wrony..."ObjaśnieniaOpracowanieBiografia Stefana ŻeromskiegoKalendarium życia i twórczościTytuł i temat utworuCzas i miejsce akcjiPlan wydarzeńKompozycja i przebieg zdarzeńStreszczenieCharakterystyka bohaterówProblematykaOpisy w utworzeOskarżycielska wymowa utworuGatunek utworuWażne cytatyIndeks komentarzy Jesteś w:Ostatni dzwonek -> Opowiadania Żeromskiego Impresjonizm to kierunek artystyczny, zapoczątkowany przez francuskich malarzy (Monet, Renoir, Degas, Manet), skąd pisarze zaadaptowali go na potrzeby literatury. Polega na zapisie ulotnych wrażeń z subiektywnego punktu odbiorcy. Rejestrował chwile ciągle zmieniającego się świata, wprowadzając technikę synestezji (łączenie ze sobą efektów dźwiękowych, kolorystycznych, zapachowych i dotykowych). Impresjonizm odnajdujemy w noweli w opisach przyrody. Choć natura jest tam opowiedziana ruchem, barwami i dźwiękami, to jednak te fragmenty nie są kolorowe i przyjemne. Żeromski zastosował ten kierunek do przedstawienia czytelnikowi jesiennego pejzażu, przygnębiającego i nacechowanego brakiem nadziei tak, by współgrał z opisywanymi zdarzeniami, podkreślał ich rangę: „Ponura jesień zwarzyła i wytruła (…) wszystko co żyło”. Chmury były tak gęste, że nie przepuszczały ani jednego promienia światła. Gnane przez wichry, przesuwały się szybko po niebie. Gdy w końcu „Skąpa jasność poranka rozmnożyła się po kryjomu”, odkryła płaski, rozległy i zupełnie pusty krajobraz. Padał siarczysty i gęsty deszcz „sypki jak ziarno”, a jego krople podrywał w locie wiatr: „niósł w kierunku ukośnym i ciskał o ziemię”. Głodny i zmęczony Winrych grzązł w głębokim błocie, usiłując prowadzić wóz i konie. Gdy zostaje zabity, jego ciało leży w kałuży. Natura potem „otula” go mgłą i wilgocią w chwili, gdy chłop zrzuca nieboszczyka i jego konia do dołu po kartoflach. Prócz impresjonizmu w opisie przyrody i krajobrazu, występują w noweli również inne prądy. Odnajdziemy tam: * realizm w partiach relacjonujących szczegółowo stan fizyczny i psychiczny wędrowca: „Przez dwie noce już czuwał i trzeci dzień wciąż szedł przy wozie. Buty mu się w rzadkim błocie rozciapały tak misternie, że przyszwy szły swoim porządkiem, podeszwy swoim porządkiem, a bose stopy w zupełnym odosobnieniu. Bardzo przemókł i przeziąbł do szpiku kości (…)”, * naturalizm w częściach stworzonych z dbałością o drobiazgi i naciskiem na szczegóły brzydoty świata i otoczenia, na biologiczność śmierci: „Szarpnął ją z całej mocy i okropnie złamał powyżej pęciny. Ból wprawił go we wściekłość tym większą. Rozjuszony, wściekłymi skokami rzucać się począł. Kość pękła na dwoje w taki sposób, że ostry i jak nóż śpiczasty jej kawałek przebił skórę i coraz bardziej, wskutek targania, ją okrawał”. Naturalizm to kierunek artystyczny, który zapoczątkował francuski pisarz Emil Zola. W swym szkicu krytycznym, zatytułowanym „Powieść eksperymentalna”, sformułował główne założenia naturalizmu. U światopoglądowych podstaw tego nurtu leże wiara, że ludzki świat podlega przede wszystkim biologicznym prawom natury: walce o byt, dziedziczeniu cech. Według tego, postępowanie człowieka, który jest integralną częścią natury, jest zdeterminowane biologicznymi popędami, instynktami, odruchami, a nie odczuwanymi emocjami. Jako technika pisarska naturalizm charakteryzuje się surowym opisem, zarzucaniem czytelnika makabrycznymi szczegółami, ponieważ nie dba o estetyczne wrażenia z lektury. Za cel stawia sobie obnażanie drastycznej prawdy o rzeczywistości. Do ekspresjonizmu odwołał się autor w relacji z tego, co działo się z ciałem Winrycha i konia po śmierci (bestialski atak wygłodniałych wron: „Wrony z wielką rozwagą, taktem, statkiem, cierpliwością i dyplomacją zbliżały się, przekrzywiając głowy i uważnie badając stan rzeczy. Szczególnie jedna zdradzała największy zasób energii, żądzy odznaczenia się czy nienawiści. Było to może zresztą po prostu namiętne odczuwanie interesów własnego dzióba i żołądka, czyli, jak przywykliśmy mówić, odwagi (co "było dawniej paradoksem, ale w nowszych czasach okazało się pewnikiem..."). Przymaszerowała aż do nozdrzy zabitego konia, z których sączył się jeszcze sopel krwi skrzepłej, okrytej błoną rudawą. Bystre i przenikliwe jej oczy dojrzały, co należy. Wtedy bez namysłu skoczyła na głowę zabitej szkapy, podniosła łeb do góry, rozkraczyła nogi jak drwal zabierający się do rąbania, nakierowała dziób prostopadle i jak żelaznym kilofem palnęła nim martwe oko trupa. Za przykładem śmiałej wrony ruszyły się jej towarzyszki. Ta preparowała żebro, inna szczypała nogę, jeszcze inna rozrabiała ranę w czaszce. Najbardziej przecież ze wszystkich odznaczyła się ta (należy jej się tytuł wrony "tej miary"), co zapragnęła zajrzeć do wnętrza mózgu, do siedliska wolnej myśli i zupełnie je zeżreć. Ta wstąpiła majestatycznie na nogę Winrycha, przemaszerowała po nim, dotarła szczęśliwie aż do głowy i poczęła dobijać się zapamiętale do wnętrza tej czaszki, do tej ostatniej fortecy polskiego powstania. Nim wszakże skosztowała warcholskiego mózgu i zdążyła osiągnąć tak zwany tytuł do sławy, spłoszył ją nowy przybysz, co zbliżał się niepostrzeżenie, chyłkiem, podobny do dużej, szarej bestii. Nie był to wcale poetyczny szakal, lecz człowiek ubogi, chłop z wioski najbliższej. Na działku, który odtąd miał do niego należeć na zawsze, znalazły się trupy - szedł tedy zabrać je stamtąd” i w opisie ograbienia ciała powstańca przez chłopa).Szybki test:Impresjonizm w noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony” odnajdujemy:a) w wizjach przyszłości bohaterab) w opisach przeżyć wewnętrznych bohaterac) w opisach przyrodyd) w opisach śmierci bohateraRozwiązanieNaturalizm w noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony” odnajdujemy:a) w opisie przeżyć bohaterab) w opisach brzydoty i biologicznościc) w opisach przyrody i krajobrazud) w oskarżeniu autoraRozwiązanieRealizm w noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony” odnajdujemy:a) w opisach krajobrazówb) w opisach przeżyć bohaterac) w opisie głodnych ptakówd) w partiach opisujących stan fizyczny i psychiczny bohateraRozwiązanie Zobacz inne artykuły:Doktor PiotrCzas i miejsce akcji opowiadania „Doktor Piotr”„Doktor Piotr” - stereszczenie opowiadaniaProblematyka opowiadania „Doktor Piotr”Charakterystyka głównych bohaterów opowiadania „Doktor Piotr”Kompozycja i struktura opowiadania „Doktor Piotr”„Doktor Piotr” - nowela czy opowiadanie?Konflikt między ojcem a synem w „Doktorze PiotrzeDominik Cedzyna jako przykład losów zrujnowanej szlachty w końcu XIX wieku w Królestwie PolskimPlan wydarzeń opowiadania „Doktor Piotr”Motywy literackie w opowiadaniu „Doktor Piotr”Najważniejsze cytaty opowiadania „Doktor Piotr”Rozdziobią nas kruki, wronyCzas i miejsce akcji noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony…”„Rozdziobią nas kruki, wrony…” - streszczenie noweliProblematyka noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony…”Charakterystyka bohaterów noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony…”Kompozycja i struktura noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony…”Symbolizm noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony…”Impresjonizm, naturalizm i ekspresjonizm noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony…”Plan wydarzeń noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony…”Motywy literackie w noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony…”Najważniejsze cytaty noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony…”SiłaczkaCzas i miejsce akcji opowiadania „Siłaczka”„Siłaczka” - streszczenie opowiadaniaGeneza opowiadania „Siłaczka”Problematyka „Siłaczki”Charakterystyka bohaterów „Siłaczki”Kompozycja i struktura „Siłaczki”Altruizm czy konformizm w „Siłaczce” ŻeromskiegoNarracja „Siłaczki”Plan wydarzeń „Siłaczki”Motywy literackie w „Siłaczce”Najważniejsze cytaty w „Siłaczce”InneStefan Żeromski - życiorysKalendarium twórczości ŻeromskiegoKrytyczne opinie o „Opowiadaniach” Stefana ŻeromskiegoBibliografiaPartner serwisu: kontakt | polityka cookies

rozdziobią nas kruki i wrony test